- Buduję trasę,
potrzebuję trzech czerwonych wagonów –
daje mi to 4 pkt!
Każdy geek, który jest już wprawiony w bojach z
planszówkami, musiał mieć do czynienia i choć raz zagrać w Wsiąść do pociągu. Jest to gra, która zdobyła szereg nagród, a
polską dystrybucją zajął się REBEL.pl. Jest wiele edycji owej produkcji: USA,
Wielka Brytania, Skandynawia – ja jednak dostałam w łapki wersję Europejską,
którą pokrótce zamierzam Wam opisać.
Graficznie pudełko przyciąga i często gdy byłam w sklepach
gdzie rzeczywiście można nabyć planszówki miałam ową produkcję w rękach –
bardzo mnie ciekawiło co znajduje się w środku i jakiej jakości są elementy –
pierwszą rzeczą jaka rzuca się w oczy osobie, która otwiera pudło jest to, że
plansza, karty, plastikowe elementy są bardzo dobrze wykonane. No dobra… pal
licho plastikowe elementy, plastik to plastik (ale bardzo ładne kształty i to
muszę dopowiedzieć!), jednak karty i
plansza są naprawdę świetne! Oprócz zestawu wagoników i dworców dla każdego
gracza, w pięknie zorganizowanej plastikowej wyprasce mamy również pięć
drewnianych znaczników graczy, dwie talie kart (karty wagonów i karty tras),
planszę i instrukcję. Apropo tej ostatniej – krótko, zwięźle i na temat, czyli
tak jak każda księga zasad powinna wyglądać! Każda akcja jest poparta
przykładem, kolorowymi rzutami na planszę. Pierwsze wrażenia? Bardzo
pozytywnie. Bardzo.
Po rozłożeniu planszy, ustawieniu drewnianych znaczników na
polu 0 na torze punktacji, rozdaniu kart wagonów i tras rozpoczynamy rozgrywkę.
Naszym zadaniem jest zdobyć jak największą liczbę punktów na torze, wykonać jak
największą ilość tras i … prześcignąć swoich konkurentów! Tak… Oprócz
odpowiedniego rozstawienia elementów stricte dla graczy, obok planszy
rozkładamy pięć odkrytych kart wagonów. Nasza tura składa się z jednej z
czterech akcji: dobrania kart wagonów, wybudowania trasy, pociągnięcia karty
trasy i wybudowania dworca. Jak powinniśmy się odnieść i wykonać każdą z nich?
Dobieranie
kart wagonów jest bardzo ważną czynnością pozwalającą nam dokompletować
odpowiednie zestawy kart i finalnie wybudować trasy. Kiedy wykonujemy tę akcję,
dobieramy dwie karty odkryte lub dwie karty zakryte. Wyjątkiem jest
pociągnięcie karty lokomotywy, którą odkrytą bierzemy tylko jedną. Nie ma
limitu posiadanych kart wagonów na ręce. Można mieć ich wiele i mieć wspaniałą
tęczę lokomotyw.Budowanie tras jest nieodłączną częścią jazdy naszymi pociągami. Budujemy trasy na podstawie kolorów przedstawionych na planszy – są różnorakie drogi które wymagają niekiedy różnych kart. Standardowo budujemy trasy od miasta do miasta za daną ilość danego koloru kart lokomotyw – wyjątkiem są trasy szare, które nie wymagają konkretnego koloru, jedynie odpowiedniej ilości i jednej barwy. Jednakże na planszy pojawiają się również trasy promu oraz tunele – w tych pierwszych potrzebujemy kart lokomotyw, w drugich przeprowadzamy test czy aby na pewno udało nam się go wybudować za daną ilość kart.
Dobranie karty trasy jest bardzo łatwą czynnością, aczkolwiek
należy ją wykonywać z rozwagą. Kiedy decydujemy się na tą akcję, dobieramy trzy
karty na rękę i co najmniej jedną musimy zostawić do wykonania. Za każdą
niewykonaną trasę dostajemy punkty ujemne, tak więc ową decyzję należy
przemyśleć trzy razy, czy aby na pewno jest ona opłacalna zwłaszcza przy końcu
rozgrywki.Ostatnią rzeczą jaką możemy zrobić jest wybudowanie dworca – mamy ich trzy w zestawie, a za każdy niewykorzystany dostajemy po 4 pkt przy końcowym podliczaniu. Dworzec ustawiony na mieście pozwala nam „zapożyczyć” trasę przeciwnika – jest to delikatne uproszczenie, zwłaszcza jeżeli komuś bardzo zależy na przedostaniu się ową drogą w trakcie wykonywania swojej trasy.
Kiedy któremukolwiek budowniczemu zostaną jedynie dwa wagoniki (lub mniej)
następuje ostatnia tura, gdzie każdy próbuje „nabić” jak największą liczbę
punktów. Przy końcowym podliczaniu liczą się punkty zdobyte podczas budowania
połączeń kolejowych (miejsce znacznika na torze punktacji), wykonane i
niewykonane karty tras (punkty dodatnie oraz ujemne) oraz każdy niewykorzystany
dworzec. Osoba, która ma najdłuższą trasę po Europie dostaje również kartę
dodająca 10 oczek przy podliczeniu. Wygrywa osoba, która ma NAJMNIEJSZĄ liczbę
punktów. No co? No najmniejszą. Dlaczego zawsze musi być najwyższa… Eh… No dobra
i tak się nikt nie nabrał. Wygrywa osoba, która prowadzi na torze punktacji ;)
Grywalność tej produkcji jest wysoka, przynajmniej w moim
gronie przyjaciół. Bardzo lubimy pojeździć pociągami, jest to gra, która
zajmuje godzinkę czasu a zabawy i kombinowania przy tym jest co niemiara. Nie
mogę się właściwie do niczego przyczepić – jakość elementów super, instrukcja
jest świetna, regrywalność – jak wyżej, klimat zachowany – S-U-P-E-R!. Nie
potrafię jej skrytykować. Usilnie się starałam coś wymyślić, ale nic nie
przyszło mi do głowy. Pusto. Stuk, stuk. Nadal nic. Może Wy mi pomożecie i
podeślecie coś pod vlogiem? Byłabym bardzo szczęśliwa!
Moją finalną oceną jest 8. Gra jest bardzo dobra. Dodam
jeszcze serduszko, a co ;) Nie potrafię znaleźć niczego co bruździ. Czuję ten
klimat, bardzo lubię gry tego typu i jako gra familijna z małymi elementami
strategicznymi – naprawdę dobra. Lubię… nie, nie lubię – uwielbiam i polecę
każdemu, kto zastanawia się nad prostą grą, gdzie losowość nie jest zbyt
wysoka, a zabawa przy niej jest gwarantowana.
Wolicie posłuchać o grze? Zapraszamy tutaj:
Autor: Karolina Krukierek
Autor: Karolina Krukierek
